فلسفه و کودک

بیشتر آن‌چه که ما بزرگسالان به کودکان می‌گوییم، حتی در بهترین شکل آن نیز قابلیت به چالش کشیده شدن را دارد. با این وجود، ما بزرگسالان معمولاً با ناراحتی به چالشی که کودکان پیش روی ما می‌گذارند برخورد می‌کنیم و می‌گوییم «اَه، خودت می‌دونی منظورم چیه.» طعنه‌آمیز بودن، ناعادلانه بودن و خالی از احساس بودن چنین پاسخی قابل اندازه‌گیری نیست! اگر یک بار تصمیم بگیریم به طور جدی و صادقانه در چنین چالش‌هایی تأمل نماییم، احتمالاً متوجه خواهیم شد که در اغلب مواقع مسئله آنقدر نیز روشن نبوده است که بتوان با قاطعیت در مورد آن صحبت کرد.
زمانی که شخص بدون تأمل سخنی به زبان می‌آورد، تلاش برای فهم این‌ که منظور وی چه بوده است، چه می‌توانست باشد یا چه باید می‌بود، خود یک بازی فلسفی سرگرم‌کننده و در عین حال روشنگرانه به حساب می‌آید. والدین و آموزگارانی که همواره از انجام چنین بازی‌هایی با کودکان امتناع می‌ورزند، توانمندی ذهنی خود را ضعیف و رابطه خود با کودکانشان را کم‌رنگ می‌کنند و همچنین روحیه کندوکاو ذهنی مستقل را در آن‌ها از بین می‌برند.

فهرست مطالب
۱. سرگرمی
۲. بازی
۳. استدلال
۴. پیاژه
۵. داستان‌ها
۶. فانتزی
۷. اضطراب
۸. ساده‌لوحی
۹. گفت‌و‌گوها
یادداشت‌ها
نمایه
فهرست واژگان (فارسی به انگلیسی)